"Έφυγε" ο Θρυλικός Λεωνίδας Ανδριανόπουλος

Φτωχότερη είναι η Ολυμπιακή οικογένεια, καθώς το πιο παλαιό εν ζωή μέλος της, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 100 ετών. Ο μικρότερος από τα αδέλφια της οικογένειας των Ανδριανοπουλέων, γεννήθηκε το 1911 στο σπίτι που βρισκόταν στην διασταύρωση Αλκιβιάδου και Μποuμπουλίνας στον Πειραιά.

Ο Λεωνίδας, ο «στραβοσουγιάς» όπως ήταν το παρατσούκλι του, Ανδριανόπουλος έζησε για να δει όχι μόνο την ίδρυση του μεγαλύτερου Ελληνικού αθλητικού και όχι μόνο, οργανισμού του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, του οποίου τη φανέλα όχι απλά φόρεσε αλλά τίμησε μαζί με τα υπόλοιπα αδέλφια του, της θρυλικής πεντάδας, αλλά και τους παίκτες που ξεκίνησαν και έβαλαν τις βάσεις για αυτό που βλέπουμε και αγαπάμε όλοι οι Ολυμπιακοί, αλλά τον ακολούθησε και τον παρακολουθούσε μέχρι τώρα σε κάθε παιχνίδι, σε κάθε στιγμή του.

Έζησε για να δει 38 Πρωταθλήματα, 23 Κύπελλα και δεκάδες διακρίσεις και τίτλους από την γιγάντωση και των άλλων τμημάτων του συλλόγου και σίγουρα έφυγε ήσυχος ότι ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, του οποίου κομμάτι ήταν σε όλη αυτή την ιστορική διαδρομή μέχρι σήμερα, θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί και να τιμά τη φανέλα, τους φιλάθλους, τον Πειραιά και την Ελλάδα.

Ξεκίνησε σαν αθλητής του στίβου, τον οποίο λάτρευε, όμως πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο σε μια μικρή Πειραιώτικη ομάδα τον Αήττητο σε ηλικία 12 ετών και μετά στην μεγάλη του αγάπη τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ:

«Πρωτόπαιξα τοπάκι σε μια αυλή, σε μια ομαδούλα, που είχαμε στη γειτονιά μας, τον «Αήττητο», όταν ήμουνα μόλις 12 χρονών... εγώ αδικήθηκα που έπαιξα ποδόσφαιρο, γιατί ήμουν "τρελός" για τον κλασσικό αθλητισμό. Είχα επίδοση στο άλμα εις ύψος 1.65μ. και είχα πάθος για το τριπλούν και τους δρόμους ταχύτητας. ... αλλά να "γεννήθηκε" ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και τον υπηρετήσαμε με όλη μας την καρδιά». Έλεγε ο ίδιος περιγράφοντας τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο.

Όσοι τον είχαν δει έλεγαν ότι ήταν γρήγορος σαν αστραπή, παίζοντας ως αριστερό εξτρέμ, ενώ είχε και πολύ καλά κτυπήματα στα κόρνερ και τα φάουλ. Ήταν μέλος της πεντάδας των αδελφών του και της ομάδας που ξεκινούσε τότε να χτίσει το Θρύλο της.

«Είχαμε προπονητή τον Ούγγρο Κόβατς και παίζαμε και τα 5 αδέλφια. αλλά όχι κάθε μέρα προπόνηση με την μπάλα, μόνο Τετάρτη και Παρασκευή, ώστε στο ματς της Κυριακής είμαστε γεμάτοι πάθος για το ποδόσφαιρο σαν λιοντάρια που τα έβγαζες από τις κλούβες τους.» περιέγραφε σε συνέντευξή του το ξεκίνημά της νέας ομάδας με τις κόκκινες και άσπρες ρίγες και ταυτόχρονα τον τρόπο που τότε παιζόταν το ποδόσφαιρο.

Όπως αναφέραμε και πιο πριν, μέχρι και σήμερα που έφυγε για να συναντήσει τα αδέλφια του και τους τότε συμπαίκτες του και να τους μεταφέρει τα καλά νέα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος ήταν κοντά στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Ερχόταν στο Καραϊσκάκη και περήφανος έβλεπε την ομάδα της καρδιάς του να έχει μετατραπεί σε έναν γίγαντα του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ο οποίος διακρίνεται και στην Ευρώπη. Δεχόταν με ευχαρίστηση την αγάπη που του έδειχναν οι φίλαθλοι, οι οποίοι στο πρόσωπο του αναγνώριζαν την προσπάθεια εκείνων που ίδρυσαν τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, αλλά και όλων αυτών που τον έφτασαν εδώ που είναι σήμερα και που συνεχίζουν το ΘΡΥΛΟ ΤΟΥ.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.