Κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου νιώθω συγκίνηση και αισθήματα ευγνωμοσύνης για τους ήρωες του 1821, που διατήρησαν ζωντανή την Ελλάδα 400 χρόνια, αντιστάθηκαν, αγωνίστηκαν και δημιούργησαν ένα ελεύθερο κράτος. Το Ελληνικό Κράτος.
Όταν ήμουνα μαθήτρια ανυπομονούσα να παρελάσουμε, ώστε με αυτόν τον τρόπο να αποδώσουμε τιμή στους ήρωες προγόνους μας, που έδωσαν τη ζωή τους για να έχουμε εμείς το αυτονόητο. Την Ελευθερία μας. Η Ελληνική Επανάσταση, από τότε που ήμουνα στα θρανία, έως και σήμερα, μου διδάσκει πλήθος διδαγμάτων. Μας δίδαξε τι σημαίνει να δίνεις τη ζωή σου για τα παιδιά σου, να μετράμε -όχι τον αριθμό των πολεμιστών του εχθρού- αλλά τη ψυχή των δικών μας και πάνω απ’ όλα, μας δίδαξε να είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ», όπως έλεγε και ο Μακρυγιάννης. Σήμερα, η Ελληνική Επανάσταση και οι ήρωές της, αποτελούν –όπως πάντα σε καιρούς δοκιμασίας- τους εμψυχωτές του έθνους για υπομονή και αντίσταση.
Σίγουρα οι ήρωες του 1821, δε θα φανταζόντουσαν ότι 191 χρόνια μετά, από την εποχή της εθνικής υπερηφάνειας, θα περνούσαμε στην εποχή της εθνικής κατάθλιψης. Αυτήν την περίοδο λοιπόν, η χώρα έχει ανάγκη από νέους ήρωες. Την στιγμή που οι Έλληνες πονάμε και συνθλιβόμαστε, η χώρα που πάντα «γεννούσε» ήρωες, πρέπει να «γεννήσει», και θα «γεννήσει» και πάλι, νέους ήρωες. Αυτούς που θα καταφέρουν να ενώσουν, να εμψυχώσουν και να απελευθερώσουν το λαό απ’ ότι τον βαραίνει.
Τις ημέρες αυτές λοιπόν, που πλησιάζει η 25η Μαρτίου, φέρνω στο μυαλό μου τα λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από την ομιλία του προς τους νέους, μετά την απελευθέρωση: «Παιδιά μου, εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε• και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία. Τελειώνω το λόγο μου. Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!»
Ο Κολοκοτρώνης, που απελευθέρωσε τη χώρα και δημιούργησε το κράτος, με μεγαλείο ψυχής και αγνά πατριωτικά αισθήματα, αναφώνησε Ζήτω η Ελληνική Νεολαία. Οι σημερινοί πολιτικοί, όμως, οι οποίοι λησμόνησαν πως είναι οι εκπρόσωποι του Έθνους και του Λαού, αρνούνται να αποδεχθούν πως για μία ακόμη φορά –την περίοδο αυτή- φάνηκαν ανήμποροι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Και πολύ περισσότερο να αποδεχθούν πως εκείνοι ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση. 
Αν οι σημερινοί Εθνοπατέρες, ήταν γνήσιοι πατέρες του Έθνους –όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Κανάρης, ο Μακρυγιάννης κ.α.- τότε θα αποδέχονταν πως σχεδόν στο σύνολό τους αποδείχθηκαν ανίκανοι και θα «άνοιγαν το δρόμο στους νέους». Σε αυτούς που όπως λέει και ο Κολοκοτρώνης, μένει να στολίσουν τον τόπο. Γι’ αυτό, την 25η Μαρτίου, αντί να δούμε την παρέλαση από την τηλεόραση, ας βγούμε όλοι στο δρόμο, για να δούμε από κοντά, να χειροκροτήσουμε και να ακούσουμε για όσα έχει να πει, την Ελληνική Νεολαία. Τη Νεολαία, που από «προνομιακή» γενιά, μας κατάντησαν μια υποβαθμισμένη, μελαγχολική γενιά. Και οι «Εθνοπατέρες» ας σκεφτούνε έστω για μια φορά πατριωτικά. Και αφού δεν μπορούνε να μας παραδώσουνε ένα ελεύθερο παρόν, ας μας παραδώσουνε το μέλλον και εμείς θα το «ισάσουμε και θα το στολίσουμε».
"…Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση…" ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
"...Είχα κι' ένα μήνα όπου άρχισα νά παίρνω μιστόν τοΰ βαθμού μου, καθώς καί οι άλλοι , έπαιρνα τρακόσες εξήντα δραχμές. Είδα αυτό. καί πέθαιναν οι άνθρωποι εις τά παλιο-κλήσια, οπλαρχηγοί κι' άλλοι, κι' άπό τήν πείνα κι' άπό τό κρύον. τότε στοχάστηκα: Οι άγωνισταί νά πεθαίνουν της πείνας, κι' έμεϊς νά πλερωνώμαστε ολίγοι άνθρωποι; Εμείς οί ολίγοι φέραμεν τήν λ.ευτεριά; Νά κόψωμεν κι' έμέϊς τόν μιστόν μας, είτε νά πάρουν καίοί αδελφοί μας συναγωνισταί! Ει δέ ξίκι νά γένη καί σ' εμάς! Τότε φκιάνω μιαν αναφορά καί λέγω: « Έπειδήτις όσοι αγωνίστηκαν πεθαίνουν άπό τήν πείνα καί τήν ταλαιπωρίαν, καθώς καί χήρες των σκοτωμένων καί τά παιδιά τους, τόν μισθόν όπου μού δίνετε διατάξετε νά μού κοπή δλος καί νά τόν δίνετε εις τους άγωνιστάς καί χήρες κι'αρφανά τών σκοτωμένων..." ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου