8 Μαρτίου. Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας

Ήταν 8 Μαρτίου του 1857, όταν εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, πραγματοποίησαν μια μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας προκειμένου να ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. 52 χρόνια μετά, το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ εορτάζει για πρώτη φορά στις 8 Μαρτίου του 1909 την πρώτη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας και δύο χρόνια αργότερα, καθιερώθηκε συγκεκριμένη ημερομηνία ως Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, σε ανάμνηση της μεγαλειώδους πορείας των εργατριών της Νέας Υόρκης.

        154 χρόνια μετά από την εξέγερση των εργατριών, υπάρχει νόημα να εορτάζεται ακόμα η ημέρα αυτή; Ποιο το νόημα της; Τι έχουν να διεκδικήσουν οι σημερινές γυναίκες; Σε όλα αυτά μας απαντούν τέσσερις γυναίκες, Δημοτικοί Σύμβουλοι του Πειραιά.

«Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται, κάθε χρόνο, στις 8 Μαρτίου. Εμείς στον Πειραιά θέλουμε να την γιορτάζουμε κάθε μέρα, να είμαστε δίπλα σε κάθε γυναίκα αυτής της πόλης. Με πράξεις και στοχευμένες δράσεις.

       Σε αυτή τη συγκυρία που διανύουμε, η οικονομική και κοινωνική κρίση πλήττει τη γυναίκα περισσότερο από κάθε άλλη πληθυσμιακή ομάδα. Η γυναίκα αποτελεί τον πρώτο στόχο στις απολύσεις, αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης στην αγορά εργασίας μέσω των χαμηλών αμοιβών και της ανασφάλιστης εργασίας. Πολλές γυναίκες, όπως οι ανύπαντρες γυναίκες βιώνουν έναν ιδιότυπο κοινωνικό ρατσισμό. Άλλες πάλι πέφτουν θύματα κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας.

       Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δε μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι. Πρέπει να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο. Να λειτουργήσει σαν ένα ξυπνητήρι της συλλογικής μας συνείδησης και της κοινωνικής συνοχής κα αλληλεγγύης. Η Πολιτεία οφείλει να μην περιορίζεται στον τυπικό εορτασμό αυτής της ημέρας, αλλά να τον συνοδεύσει με συγκεκριμένες πολιτικές και δράσεις που θα αναβαθμίζουν το ρόλο της γυναίκας.

      Εμείς εδώ στον Πειραιά, μέσα από την ΚΟΔΕΚΟΠΑΠ, τη νέα κοινωφελή επιχείρηση του Δήμου, σχεδιάζουμε και θα υλοποιήσουμε δράσεις για την άρση του κοινωνικού αποκλεισμού της γυναίκας, για την προστασία της εργαζόμενης μητέρας, της στήριξης άνεργης, της ηλικιωμένης αλλά και για την παροχή κοινωνικής φροντίδας στις γυναίκες που υφίστανται τη βία και την κακοποίηση.

      Παράλληλα και με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας, θέλω να εξαγγείλω τη δημιουργία ενός Παρατηρητηρίου υπό την αιγίδα του Δήμου και της ΚΟΔΕΚΟΠΑΠ, για τα προβλήματα της γυναίκας, με τη συμμετοχή καταξιωμένων και ενεργών πολιτών.Το Παρατηρητήριο θα συλλέγει στοιχεία, θα αναδεικνύει τα προβλήματα, θα ευαισθητοποιεί και θα προτείνει λύσεις.»

Πασχαλίνα Καλαγιά

Δημ. Σύμβουλος Πειραιά & Πρόεδρος ΚΟΔΕΚΟΠΑΠ

«Με μια επιφανειακή θεώρηση, πολλοί κρίνουν άκυρο τον εορτασμό της "ημέρας της γυναίκας" ως κατάλοιπο ενός συντηρητικού παρελθόντος, καθώς ισχυρίζονται ότι στις δυτικές κοινωνίες η ισότητα των φύλων έχει επιτευχθεί.

Χωρίς να υποτιμήσουμε τις σημαντικές προόδους των γυναικείων κινημάτων στις προηγμένες κοινωνίες, θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε σημαντικές εκφάνσεις υποτίμησης του ρόλου και της θέσης των γυναικών σήμερα: επιβίωση πατριαρχικών αντιλήψεων κυρίως σε "κλειστές" συντηρητικές κοινωνίες, εγκλωβισμό των γυναικών σε παραδοσιακές και σύγχρονες υπεραπαιτήσεις, εμπορική εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος και προσβολή της αξιοπρέπειας των γυναικών, πενιχρή εκπροσώπησή τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Για όλους αυτούς τους λόγους, η "ημέρα της γυναίκας" είναι σημαντική ως ευκαιρία εορτασμού των κατακτήσεων, αλλά και ενθύμησης των ευθυνών και των δίκαιων αιτημάτων του γυναικείου κινήματος.

Με όραμα τη χειραφετημένη και αξιοκρατικά εκτιμημένη γυναίκα, με συνοδοιπόρους τους συντροφικούς άντρες, χρειάζεται ακόμα να διεκδικήσουμε και να κατακτήσουμε την ουσιαστική ισότητα και δημιουργική συνύπαρξη στην οικογένεια, την εργασία και τους χώρους πολιτιστικής δημιουργίας, στα κέντρα λήψης αποφάσεων.»

Ζωή Ρούσου

Δημοτική Σύμβουλος Πειραιά & μέλος Δ.Σ. «Κανάλι 1»

"8 Μαρτίου, ημέρα αφιερωμένη στην γυναίκα, ταυτόχρονά όμως και ημέρα που υπενθυμίζει τη συχνά δεινή θέση των γυναικών ακόμη και στην σημερινή, σύγχρονη κοινωνία. Μια από τις σημαντικότερες πτυχές της αφορά το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας, δηλαδή την άσκηση της σωματικής και ψυχολογικής βίας μεταξύ συνοικούντων προσώπων.
     Έρευνα του 2010 δείχνει ότι 1 στις 3 ελληνίδες έχει πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας, ενώ το 2008 σημειώθηκαν 18 ενδοοικογενειακές ανθρωποκτονίες από πρόθεση με θύματα γυναίκες. Παρόλο που τα κρούσματα στη χώρα μας δεν είναι τόσο πολλά όσο άλλες χώρες θεωρείται ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό αθέατης βίας. Πόρισμα του ευρωπαϊκού συμβουλίου έδειξε ότι η ενδοοικογενειακη βία στην Ελλάδα δεν γνωρίζει διακρίσεις κοινωνικού επιπέδου αλλά και εκπαίδευσης, ενώ πολλές γυναίκες ακόμη και ανωτέρου μορφωτικού επιπέδου τη δικαιολογούν πιστεύοντας ότι είναι οι ίδιες υπεύθυνες για αυτήν. Ωστόσο η διεθνής βιβλιογραφία και οι στατιστικές μαρτυρούν, ότι συχνότερα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι οι γυναίκες και τα παιδιά. Συνιστώσες του φαινομένου αποτελούν κυρίως ατομικοί και ψυχολογικοί λόγοι των εμπλεκόμενων προσώπων του θύτη και του θύματος.
     Σήμερα πλέον με τον νόμο 3500/2006 η ενδοοικογενειακή βία και στην Ελλάδα διαμορφώνεται ως αυτοτελές ποινικό αδίκημα που επισύρει ποινή φυλάκισης και ως τεκμήριο ισχυρού κλονισμού του γάμου.
      Η ενδοοικογενειακή βία δεν πλήττει μόνο το σώμα αλλά και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια της γυναίκας θύματος. Το θύμα δεν θα πρέπει να φοβηθεί την καταγγελία της πράξης στις αρμόδιες αρχές. Αρμόδιοι φορείς όπως το κέντρο ερευνών για θέματα ισότητας (www.kethi.gr) αναλαμβάνει την υποστήριξη θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας."

Ευαγγελία Αλεξανδράτου-Κουρέλη

Δημοτική Σύμβουλος Πειραιά & Γραμματέας Δημ. Συμβουλίου

«Πάνω από ένας αιώνας πέρασε από την 8 Μάρτη του 1910, που καθιερώθηκε η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας από την Ένωση Σοσιαλιστριών Γυναικών. Το πέρασμα αυτού του αιώνα και παρά την τεράστια πρόοδο της τεχνολογίας και την απίστευτη συσσώρευση του πλούτου, η γυναίκα συνεχίζει να βιώνει την εκμετάλλευση στην εργασία, την ανεργία, τα δεσμά του νοικοκυριού, την κοινωνική προκατάληψη και ανισοτιμία.

Η 8 του Μάρτη σηματοδοτεί την αποφασιστική αντίσταση των γυναικών όλου του κόσμου που υποφέρουν από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Δίνει κουράγιο και εμπνέει τις εργάτριες, τις αγρότισσες, τις μαθήτριες, τις μετανάστριες, κάθε γυναίκα του λαϊκού νοικοκυριού, να μπει στον αγώνα, στην ταξική πάλη και να διεκδικήσει ένα μέλλον αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας. Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που θα εξασφαλίζει την ισότιμη σχέση και συμμετοχή στην εργασία, στην κοινωνία, στον πολιτισμό και στον ελεύθερο χρόνο. Για το Σοσιαλισμό.»

Ελπίδα Παντελάκη

Δημοτική Σύμβουλος Πειραιά & μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ